-
1 Dienstbote
Dienstbote, s. Diener, -erin. – Diensteid, s. Eid. – Diensteifer, studium (Dienstbeflissenheit, w. vgl.). – im Amte, industria. – diensteifrig, im Amte, industrius. – diensterfahren, gnarus militiae (von Soldaten). – gnarus muneris (vom Staatsdiener). – Diensterweisung, officium. – dienstfähig, a) übh: utilis ad operas. – utilis ad munus (zum [595] Amte tauglich). – b) zum Kriegsdienste: (homo) aetate militari (dem Alter nach). – ad arma utilis. militiae utilis od. idoneus od. habilis (der Tauglichkeit nach). – alle Dienstfähigen, omnes qui (per aetatem) arma ferre possunt; omnis militaris aetas: d. sein, militiae sufficere; ferre arma od. munus militiae sustinere posse: nicht d. sein, ad arma inutilem esse: jmd. für d. erklären, alqm probare. – Dienstfähigkeit, aetas militaris (das zum Kriegsdienstfähige Alter).
-
2 Dienstalter
Dienstalter, aetas legitima ad petendum magistratum (das gesetzliche Alter, um sich um eine Magistratswürde zu bewerben). – aetas militaris (das Alter zum Kriegsdienst). – das D. eines Konsuls, aetas consularis. – das D. noch nicht haben, nondum militari aetate esse.
-
3 Dienstmann
Dienstmann, s. Diener. – Dienstpferd, des Soldaten, equus militaris. – Dienstpflicht, muneris officium. – dienstpflichtig, servus (zu Frondiensten verpflichtet). – Ist es = dienstfähig, s. d. – nicht d., s. dienstfrei. – diensttauglich, s. dienstfähig. – dienstunfähig,- untauglich, ad operas inutilis (übh.). – ad munus inutilis (zu einem Amte untüchtig). – ad arma inutilis. militiae inhabilis (v. Soldaten; im Zshg. auch bl. milites inutiles); [596] vgl. »invalid«. – durch Alter d., cui aetas ad militandum gravior est (v. Soldaten): ganz d., nulli publico privatove muneri habilis.
См. также в других словарях:
ANNONA Militaris — quam sollicite curata olim, indicat Lamprid. in Alexandro Severo c. 15. cum de Imperatore hoc, Annonam, inquit, militum diligenter inspexit. Pro quo verbo respexit habemus, quod proprium huic rei, apud Vulcatium Gallicunum in Avidio Cassio, c. 5 … Hofmann J. Lexicon universale
aage — Aage, m. substantif. penac. Il vient de ce mot Latin aetas, et est escrit par double aa, soit pour representer cette diphthongue du mot Latin ae, ce qui peut estre la cause que aucuns par inversion d icelle diphthongue l escrivent et prononcent… … Thresor de la langue françoyse
MILITES — I. MILITES Haeretici, qui alias Floriniani et Corpocratiani, sic dicti, quia de Militaribus fuerunt, Philastrius de Haeres. Part. 3. c. 10, II. MILITES qui aetate apud Romanos lecti, indicat Lex a Sempronio Graccho Tribuno Plebis lata: Ne quis… … Hofmann J. Lexicon universale
Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire A B … … Wikipédia en Français
guerre — Guerre, Bellum, Militia, {{t=g}}gérron,{{/t}} idem valet quod Arma. Inde nostrum Guerre. Guerre aspre, Acre bellum. Guerre assopie, Bellum restinctum. Une guerre à laquelle on s est servi de Serfs, ou faite par les Serfs, Bellum seruile. Une… … Thresor de la langue françoyse
CONDITA Militaria — apud Ael. Spartian. in Hadriano Caes. c. 11. Laborabat praeterea, ut condita militaria diligenter agnosceret etc. sunt quae Graecis ἀπίθετα, annonae videl. in horreis reconditae, ad militarem usum, dicuntur, de quibus, ppraeter Symmachum,… … Hofmann J. Lexicon universale
CUNICULUS — I. CUNICULUS animal olim Hispaniae peculiare, unde ei nomen forte ex Hebr. saphan, quô cuniculum denotari iam a multis annis, notum est. Certe e Graecis illud soli noverant Massilienses, qui fere sunt in Hispaniae confinio, et in Hadriani nummo,… … Hofmann J. Lexicon universale
DOLIUM — vini receptaculum est: et quidem Dolia, Graece πίθους, sic a cadis distinguit Salmas. ut cados ex ligno: dolia fictilia fuisse dicat. Hinc graecorum Prov. Ε᾿ν πίθῳ τὴν κεραμείαν μανθάνειν. Vide eum ad Vopisc. in Carino, ubi de Doliaribus… … Hofmann J. Lexicon universale
PORTICUS — I. PORTICUS Romaeplures fuêre: in his Livia, et Octavia, ab Augusto aedificatae. Una in via sacra iuxta templum Pacis, cuius meminit Ovid. l. 6. Fast. v. 639. Disce tamen veniens aetas: ubi Livia nunc est Porticus, immensa tecta fuêre domus.… … Hofmann J. Lexicon universale